Αφροδίτη του Berekhat Ram...
[Μέση Παλαιολιθική, 250 χιλ. έτη π.Χ.]
[Μέση Παλαιολιθική, 250 χιλ. έτη π.Χ.]
Αφροδίτη του Tan-Tan...
[Μέση Παλαιολιθική, 300 χιλ. έτη π.Χ.]
[Μέση Παλαιολιθική, 300 χιλ. έτη π.Χ.]
Κόρες της πέτρας, του νερού, κόρες μιας Αφροδίτης από πηλό, στην ποδιά σας "σφάζονται" οι ειδικοί, αναζητώντας μια πρόθεση πίσω απ' το σχήμα. Ψηλαφώντας τη μορφή σας, παρακαλούν να τους διηγηθεί μιαν ιστορία. Αλλά έχει τόση σημασία, τελικά, αν πρόκειται για απλό σκέρτσο γήινης τυχαιότητας ή για την ιστορία τόλμης ενός χεριού; Πότε στ' αλήθεια, ποια χρονική στιγμή, ένα υλικό υπερβαίνει εαυτόν; Στη μέγγενη, πρώτα, μιας φθοράς που εξαπατά - μέσω της σπανιότητας - ή στην τεχνική ενός εκόντα δημιουργού; Σ' εκείνη τη χρυσή τομή ακριβώς ανάμεσά τους, ισχυρίζομαι εγώ.
Αφροδίτες της γης, έχει καμία σημασία αν σας σμίλεψε χέρι ανθρώπινο, θλίψη βράχων, ροπές υδάτων ή σκληράδα εκατό ηλίων; Μήπως, πάντα έτσι δεν ήταν - δεν είναι; Το θαύμα να γεννιέται τότε - πριν το χέρι και δίχως αυτό - ευθύς μόλις τα βλέμματα πάρουν τη σωστή τους θέση; Να γιατί δεν υστερείτε απ' την Τέχνη στο παραμικρό. Γιατί γεννηθήκατε σ' εκείνο το σημείο μηδέν, όταν η ανθρώπινη ματιά αντίκρυσε στον ασμίλευτο βράχο, για πρώτη φορά, μια μάτια που την αντικοίταζε. Το χέρι ήρθε, μάλλον, πολύ αργότερα.
Αφροδίτες της γης, έχει καμία σημασία αν σας σμίλεψε χέρι ανθρώπινο, θλίψη βράχων, ροπές υδάτων ή σκληράδα εκατό ηλίων; Μήπως, πάντα έτσι δεν ήταν - δεν είναι; Το θαύμα να γεννιέται τότε - πριν το χέρι και δίχως αυτό - ευθύς μόλις τα βλέμματα πάρουν τη σωστή τους θέση; Να γιατί δεν υστερείτε απ' την Τέχνη στο παραμικρό. Γιατί γεννηθήκατε σ' εκείνο το σημείο μηδέν, όταν η ανθρώπινη ματιά αντίκρυσε στον ασμίλευτο βράχο, για πρώτη φορά, μια μάτια που την αντικοίταζε. Το χέρι ήρθε, μάλλον, πολύ αργότερα.
No comments:
Post a Comment